دیوانه

من کسی رادر صندوقی کوچک؛چند ورق آن طرف تر از شعرهایممخفی کرده ام...که با هر بارانیشکوفه میکند روی لب هایمصالحه.ن

و باران خواهد شستهمان کوچه ای راکه بهار از ان قهر کرده بودو میوه ها دوباره آشتی خواهند کردبا شکوفه هابسان لبخندی...باران؛دنیا را خواهد شست!صالحه.ن

از تمام توخنده های ریز باغچه رابرای خودم نگه میدارمکه گه گاهمهربانی بودنت را به یاد بیاورم در اوج سکون این خانهتودر من غرقیو هیچ کس جز بنفشه های کنار گوشمصدای بارانی تو را نخواهد شنیددر من بمانحتی دور تر از تمام ستاره ها...صالحه.نپ.ن:حس میکنم خیلی وقت بود عاشقانه نگفته بودم :)یه عالمه حس خوب دارم :)) ...

تو اهل کجاییکه جمعه ها انقدرهوای بغض و  تو را دارند؟صالحه.ن

چه خط ممتدی دارداین جمعه های تکراریبی تو...بی تو...بی تو...میگذردولی چه جانکاه!صالحه.ن

فال یک قهوه ی تلخ
توی چشمان من است
عینکت را بردار
این جهان خوب تر است...

صالحه.ن
پ.ن:از فواید کور بودن اینه ک خیلی دور رو نمی بینی و حواست از نزدیکی ها پرت نمیشه:))

و آتشی که بوددر من سکوت کرد...!گاهی حوصله ی کلمات نمیکشد؛که شعر شود...که حرف شود...!!آدم های پر حرف سکوتشان هم پر حرف استلطفا زبان سکوت را یاد بگیرید...!صالحه.ن

هر روز که چشم باز میکنم

درخت ها،شاخه میکنند تا نور.آفتاب گردان ها رو میکنند به خورشید.پروانه ها میچرخند دور شمع.حشرات طواف میکنند دور چراغ.ولی از همه عاشق تر؛آدم هایند...در خود فرو میروند؛و خدا از رگ هایشان بیرون میکشند!از کنار هم ساده نگذریدشاید این مردی که گذاشتنور را در خود یافته بودشانه هایش را ببوسیدصالحه.ن

تبر مقدمه ای بودتا پای قفس به جنگل باز شودهشدار...صالحه.ننقل قول نوشت:"در خانه اگر کس است...یک جرف بس است"پ.ن:بعضی وقتا نوشتن ی سری چیزا سخته...