دیوانه

موهای مواجت دریای خیال مرا به رقص می آورد...و زورق رویا های دور را از مجاز بودن به حقیقت لمس می رساندموهای مواجت زیبا ترین اتفاق را از نسل های دور..از آریایی های نسل شرق...همراه می آورد!عطر گیسوانت خبر آورد فرشته ای در راه است!تولدت مبارک!

هوا دلش باران می خواهدوباران خواستنی ترین بندگان خداست...مهربان ترین بندگان خدا...که آنچنان بلند ذکر می گوید:که شهر غرق عرفان می شود!

آن کس که گفت مترسک عاشق کلاغ شده«عفریت» است...همان که روزی خبر مرگ شیرین رابه فرهاد داد!به قلم:صالحه

من همان دختر حوا هستمگندم عشق من امروز درو خواهد شد!

دست به روی چاک جبین من مگذار...این یادگار پدر،زخم عشق من است!نوش نمی خواهم...ببوس پیشانی من!به قلم:صالحه

هرجا قدم نهاده ای...گلی نرگس معطر کردعطر کوچه ها را!

امشب به عشق تو سروده اموای که برگهای شعرم همه عطر نرگس گرفته است...!!

به راستی که اگر؛شعر های کاغذی نبود...اگر این گوشه ی دنج خیال نبود...اگر آواز نبود...اگر غم نبود...به راستی که همه،آوار این دنیــــــــــــا می شدیم!به قلم:صالحه

هوا ناگهان بارانی شد!خدایا !کجای جهان...؟!کدام عاشق..؟!کدام تنها...؟!برای چه....؟!بغضش گرفته و نمی تواند گریه کند...؟!به قلم:صالحه

یکجایی حول و حوش اینجادرست زیر گلوگاهم...درد میکند...نبض میزند...بغض میکند...و به طوفان میکشداین دختر را!به قلم:صالحه