دیوانه

دنیا دروغ مضحکی بودکه از شدت خندههمه را به گریه انداخت!صالحه.ن

لا حول و لا قوه الا تو...کجاست وعد ی حقت؟کجاست منتقم اینهمه بغض؟صالحه.ن

زیر همین باران منتظرت بودمدیر کردی جانا!من و باران خاک شدیم...و شعر هایی که این حوالی روییدهانتظار من است...صالحه.ننقل قول نوشت:« آمدی قصه ببافی که موجه بروی...در نزن رفته ام از خویش کسی اینجا نیست»

خوشبختی زیر گلیم ساده ی خانه راه میرفت و مادر همیشه جارو می کشیدبا باران به ماشین تازه کارواش رفته ی پدر می بارید و پدر لعنت میفرستاداما برادرم؛ خوشبختی را گروگان گرفتبا سرباز هایِ سبز پوشِ اسباب بازی  هایش و سازمان مخفی مجازی اش که هر صبح تیر های بی صدا در میکندبرادرم جای جای خانه یمان را ؛ گل میکاردنخل های گرمسیری را روی مبل ها میگذاردو خوشبختی را ارام ارام به خورد ما میدهدمیدانم ! بالاخره همه را مسموم میکند...و یک شب با تانک های ارتششدنیا را فتح خواهد کرد:)صالحه.ن

جایی گوشه های دلمنام توست که می تپد:)آنچنان پر انرژیکه میتوانم ؛ چشمانم را ببندمتوی شلوغ ترین خیابان شهر راه بروم و بلند بلند فروغ بخوانم...صالحه.نپ.ن:«شراره ای مرا به کام میکشد...مرا به اوج می برد...مرا به دام میکشد...نگاه کن تمام آسمان من پر از شهاب میشود» فروغ

نه حسرت خنده های عاریتی اش را دارم
نه استعداد های دزدی اش را!!!
نه تمارض هایش
نه حتی دروغ های بی شاخ و دم که انتظار باور دارد:/
من خوبم
با همین حال بدهم خوبم...

منو زهرا و فاطی و چند نفر دیگه تو مدرسه

مسافری دارم؛که به قصد آمدن رفته بود...ولی انگار هزار سال است در راه مانده است...!!صالحه.ن

همین که وسط اشپزخونه دراز میکشم 

زنی که در آشپزخانه سنگر میگیرد؛زنی که رخت میشوید؛زنی که ناگهان سردرد میشود؛زنی که خوب نیست!زنی که تنهاست!زنی مثل اکثر زن ها...که مرد بودن بخشی از وظیفه های زنانگی اش!صالحه.ننقل قول نوشت:«آشپزخانه سنگر است؛یک سنگر زنانه»