پنجشنبه ۱۶ آبان ۰۴
این مدت پر از حرف بودم و هی نگفتم و ننوشتم...
آرشیو وبلاگ و که نگاه میکنم میبینم اینا صفحات زندگی منه.
از طرفی احساس اطمینانم خیلی به خطر افتاده بخاطر باگ های رفع نشنونده!
او از طرفی هم اینجوریم که من چقدر نوشتن تو این فضا رو دوست دارم. و چقدر هیچ بستری مثل اینجا نمیتونه باشه .
هرچند هر بار اسم وبلاگ بین دوستان میارم
اینجورین که « وااااااییییییی تو هنوز وبلاگ دارییییی؟»
دل نکندن ازینجا نوشتن ، برام حس پیرمردی رو داره که بین همه ماشینهای اپشنالِ جدید
دلش هنوز بندِ بنز قدیمی خودشه.
پ.ن: احتمالا فکر کردن بهش کمک می‌کنه ک مراحل دل کندن راحتتر طی بشه☘️
