دیوانه

سلام حضرت عاشقی! چقدر تنهاییم؛بیا و از خودمان رهایمان کن باز...صالحه.نپ.ن:«حال همه خوب است من اما نگرانم...»

پاییز طوفان به راه انداخته...
و آشوب در منزبانه میکشد
خدایا...
هستی دیگرنبض میزنی زیرگلویم...
در این بوران میشکنم...
بیشتر هوایم را داشته باش...



صالحه.ن

پ.ن：حسبنا الله...
پ.ن۲：آشوبم...خیلی زیاد محتاج دعاهاتون

نه عارفم نه زاهد
و نه درویش که راه بیابان و ریاضت بگیرم
اما با تمام اینها بازهم معتقدم
زیبا ترین حالت عشقبازی انسان
نماز اوست
که سر از رکوع بردارد و ایمان بیاوردخدایش میشنود...
و باز جز انکه او دوست تر دارد نگوید
معشوق دست به سرش بکشد
و بگویدبگو عزیزکم...بگو جانا که میشنوم ...چه میخواهی؟؟
و آدم زانو به خاک بساید و سر به سجده گذاردو جز از معشوق نگوید...
صالحه.ن

"سین" سلام و "ح" حمد انگار رنگ و بوی دیگری دارندجور دیگری تلفظ میشودخاص تر از بقیه...مخصوصا اگر سین «سلام» نماز "مغرب" باشدیا "ح" «الحمد لله رب العالمین» رکعت دوماصلا عاشقانه تر بیان میشوندمخصوصا اگر بم صدای مردانه ای بنشیند رویشکه وقتی "السلام علیک یا ایها النبی..." را می گویدسرش را یکبار بالا پایین کند و به تواضع خم بشود...انگار میبیند "نبی " را که آمده است با "بندگان صالح"...حتما تلفظ بعضی کلمات فلسفه دارد...فلسفه های عاشقانه...وگرنه اینقدر شاعرانه عجیب است که تلفظ شوند...!!صالحه.ن

جهان رازیست بین منو خدا...و صبح؛پرواز دسته دسته ی کبوتر هاست به سمت خوشبختیروزم را معطر میکنمبه اسم"حق"تا برکت بگیرد لبخندمو من نگران نیستمکه دامنم بگیرد به حرف های مردم...خدا خوب جایی را برای خودش نگه داشته"حبل الورید"که ته تهش میرسد به خود قلبم...نگران نیستم اگر دامنم به دنیا میگیردبرکت در سینه ام دارم!!صالحه.ن

تا کجا باید به درد آدما خندید؟؟تا کجا باید جهان بد شه؟؟تا کجا این خستگی ها خط ممتد شه...خدایا "استجب" لطفا...کمی پایین بیاپایین تر از این رگ، که نبض تلخ  بغضهخدایا "استجب" لطفا...خدایا رو زمین سردهبغل کن بندتو لطفا...تن این آدما از یاد برده زندگی رویادمون بنداز بازم بندیگتوخدایا...مهربونم...."استجب" لطفا!!الهی که به خواسته های دلتون برسینصالحه.ن

خدایا ...کدام پنجره را باز کنم و رو به کدام شهراین همه فریاد را سکوت کنم...؟؟؟وقتی قرار است؛تمام صدا هاپشت پیغام گیر گلویم گیر کند...!!صالحه.ن

به ادمهای شهرم نگاه میکنم مردم رنگا رنگ این روزها....به دختران هم سن و سالم...به مد های عجیب...به خنده های مصنوعی...عزیزم های الکی...و مردمان...مردمان...مردمان....چه چیز ما را به اینهمه تظاهر رسانده است؟چه چیز ما را به این تنفر رسانده است؟و کجای این شهر خدا را گم کرده ایم؟ومگر...«الیس الله بکاف عبده»؟

هـــــــــــــــــــــی...دنیا...!

با خط درشت...عثمان طاها...با ترجمه میخواهم؛لطفا  از آن چرم قهوه ای هایی بدهیدکه استخاره هایش همیشه خوب می آید!!صالحه.ن