چهارشنبه ۱۴ مهر ۹۵
فرش که دست بافت باشد رنگ و نقشش فرق میکندخودمانی تر بگویم عاشق تر استو هر رج که بافته شده؛ خاطره ایستاز انگشت بریده و حواس پرت شده ی دختر بافنده..!از دید زدن ها و لبخند های پسر کد خدا و صورت سرخ دخترفرش دست بافت عاشق تر استسر به دوشش که بگذاریآواز میخواندو حکایت دارد از چوپان و ناله ی نی...از دخترک کنار رود و سیب های غلتانفرش های دست بافت شاعر تر اند...و اشنا با حافظ خوانی های کدخدا که"چه خون افتاد در دل ها"...و بیچاره زن کدخدا که همیشه موهایش لخت بود..سر به شانه فرش ها باید گذاشتکه چه بغض ها میان تار و پودشان رسوب شده...صالحه.ن
