سه شنبه ۴ آبان ۹۵
باید از شیشه ی ویترین این مغازه ها رد شد...رد شد و محو شد تو دنیای بی رنگ این همه گذشته که جا مونده تو حال...باید دست گذاشت روی تن قرمز و نارنجیشون و سیاه و سفید شدمثل گذشته های دور تر دور!!باید رفت و تو این پاییز خاطره های مردم رو قدم زد..."ظرفای گل سرخ مادر بزرگ"..."شکلاتای رنگی "...کمدِ سبزِ اتاقِ کناری...چقدر یادمون رفته خاطره ساختن رو...نه...؟!باید برگردم دور تر از دور و دوباره.. بدوم تو برفا تا زمین بخورم و دوباره بلندم کنه... برف لباسم رو بتکونهو محکم دستمو بگیره تا دیگه نخورم زمینباید برگردم عقب ، جلوی ویترین همین مغازه...از شیشه رد شم و فرو برم تو قرمز و نارنجیِ قدیمیاش...تا بازم بوی خوشبختی بگیره جون دنیامو:)صالحه.نپ.ن: یه فیلم اقای پدر چند وقت پیش پیدا کرده بود و به سختی فرمتشو درست کرد...مال خیلی دورا...منو خاهری میدویم تو برفا و با جیغ میکشیم (من شبیه جوجه اردکای زشت پشت سرشم) :)) میخورم زمین خاهری بلندم میکنه و با حوصله برف لباسم رو میتکونه... دستمو میگیره و باهم میدویم از کادر خارج میشیم D: ینی برا خودش کلی فیلمه هاااا...کلی هم عشق و محبت و اینجور چیزا...من اشک تو چشام حلقه زد اون صحنه که لباسامو میتکوند :)پ.ن:خاطره بسازیم بازم:)) خاطرای قشنگ:)) شما هم بگید از این خاطره های محبت طوریتون...:)
