دوشنبه ۲۴ آبان ۹۵
هنوز منی ست در آینه...با همان موهای لخت روی شانه که لبخند میزد...با صورتی سرخ و لب های ساکتهنوز منی هست...با همان چشم های سوختهتیره تر از همیشه...انگار؛تمام روشنی اش را باریده اندتیره....سرد...درشتو مالامال درد...هنوز منیستهر چند غم انگیز...هر چند سراسر درد...صالحه.ن