جمعه ۲۹ بهمن ۹۵
گاهی فکر می کنم
قسمتی از مغزم هنوز در کودکی مانده است
من؛کودکی هستم که هنوز حرف زدن را بلد نیست!
چشم هایم زود تر از دهانم به حرف می آیدو
قلمم زودتر از زبانم درد هایم را می نویسد
من در کودکی مانده ام
و هیچ کس نیست
که مثل آن روز ها
این دخترک گریان ترسیده رادر آغوش بگیرد
و آرام کند!
و هیچ کس نیست
که این مشکل عظیم را بفهمد!
صالحه.ن