سه شنبه ۱۴ فروردين ۹۷
وسط طوفان ایستادم؛
موهام شلاق میشه روی صورتم
و هرقدر می دوم نمیرسم.
چیزی تو گلوم راه نفسو بند میاره
چیزی شبیه بغض.
زمزمه میکنم：
بیا به بارون فکر کنیم
به شبنم روی شمعدونی...
به قفس سفیدی که توش عشق زندانی شده!
بیا اروم باشیم و قوی
مثل درختای بلوط، با ریشه های محکم.
