دیوانه

پاسخ این سوال احتمالا فقط در دست خالق هست و بس!
گرچه یه مدته خطرناک شدم خخخ و تو افکارم به بی خدایی  هم ناخنک میزنم! اووو مای گاد! به هاوکینگز نسبت دادن که اواخر عمرش به بی خدایی رسیده بود، من انگار دارم جهشی میخونم خخخ
گاهی اوقات پیدا کردن پاسخ برای یه سوال (سوالی که خودت ساختی) آسونه و گاهی هیچ توضیحی، پاسخ اون سوال نمیشه.
خدا هست، اسمش شاهد این ادعاست. خیلی ساده س مگه نه؟

من ملک بودم، کدوم من؟ فقط آدم ابوالبشر؟ اگه اینطوره، بهم بگو تو قبل از اینکه به جنین داخل رحم حلول کنی کجا بوده ای؟ همون لحظه خلق میشی؟ یا قبلش بودی و بعد با امر تصمیم گیر هستی یا شانسی به این صادنون حلول میکنی؟ اگه همون لحظه خلق میشی، آیا باید گفت که عالم ارواح تحت امر عالم خاکه؟! به شکلی که همبستری دو نفر باعث خلق کسی میشه و در این حالت گرچه نمیشه گفت که اون دونفر خالق شخص سوم هستن اما علت خلق که هستن!!! پس آمر بودن دیگه! امر از عالم خاک به عرش و به خالق؟ اگه قبل از همبستری بوده باشی، کجا قرار داشتی و چطور به کدوم عدالت نامه و قانون تو به این جسم حلول کرده ای؟ چرا حق انتخاب نداشته ای؟
یا اینکه خیر، تو حق انتخاب داشته ای و خودت در عالم بالاتر این جسم رو انتخاب کرده ای یا اینکه چیزی شبیه به مسابقه چیزی شبیه به کنکور در عالم بالاتر بوده و تو نمره این صادنون رو گرفته ای؟ یا اینکه ارواح و اجسام ما با هم برابرند و حتی وضعیت حال خانواده و قوم و ملت و کشوری که توش به دنیا میایم هم با هم برابرند؟ طبق چه نظام ارزشی میشه اینو گفت؟
و...

آخه اینجا خیلی چیزا نسبی هستن یا شاید بهتره بگم همه چیز نسبی هستش. بعضی چیزا مطلقن بعضی چیزا که نمیشه عوضشون کرد مثه آدم بودن گاو یا حشره بودن. اما آدم وار بودن چی؟ نسبی یا مطلقه؟ میگی ارزشمند. من نمیگم نیست میگم اینم نسبیه. نسبتش تعیین میکنه که چقدر ارزش داره و ارزشش منفیه یا مثبت. نسبتش چی هست حالا؟ این مساله س. این معماس.
اگه به عالم خاک باشه که خب ساده س، آدم و آدم وار بودن نسبت به هر چیز دیگه و دیگروار بودن ارزش داره (مادامی که آدم در شان آدمیت قرار داشته باشه). اما این که گذراس و بعد از یه مدت این آدم با همه ارزشمندیش مثه یه حیوان مثه یه درخت میمیره و میره تو چرخه بازیافت طبیعت (که قرآن هم میگه: و نحن الوارثون).
خب پس اگه ارزشمندیش رو بالاتر از این عالم جستجو کنیم باید کجا پی این ارزش و نسبت هاش بگردیم؟ این سوال اساسیه. شاید بگی که من بعنوان نمونه از آدم، اشرف مخلوقاتم پس این میتونه یکی از بنیان های تفکر ارزشمندی من باشه که در عوالم بالاتر هم ارزش من رو حفظ میکنه.
من قبول کرده بودم که آدم اشرف مخلوقاته تا زمانی که شک کردم بهش. سوال کردم از خودم که کی گفته؟ گشتم و نیافتم. و فهمیدم که برداشت آقایون از داستانهایی نظیر انتصاب آدم به خلیفگی و امثالهم این بوده که آدم اشرف مخلوقاته. اما اینطور نیست. حتی در قرآن داریم جایی که از شیطان سوال میشه که چرا به آدم سجده نکردی، آیا تکبر ورزیدی «یا خود را از عالین دانستی». این عالین چه کسانی بودند؟ کسانی که از امر سجده به آدم معاف بودند! کسانی که عصن امر سجده در سطح اونها صادر نشد! (من عصن قبول ندارم که بعضیا میگن این عالین 14 معصوم بودن بعضیا میگن جبرئیل و اینها بودن بعضیا میگن ملک الموت بوده و غیره، چون هیچ استدلال معقولانه و استناد محکمه پسندی ندارن). پس اینجا کاملا مشخص میشه که آدم اشرف مخلوقات نیست به هیچ وجه هم نیست.

برگردیم سراغ سوال اساسی. جواب تو چیه واسه این سوال؟

در مورد اینکه مخلوقاتی برتر از آدم هستن یا خیر، عصن هیچ شکی بر وجودشون نیست.

منظورت اینه که کرامت داشتن قطعیه یا کرامت یه چیز قطعیه؟ وجود کرامت قطعیه، اما مقدارش طیفه. هر چیزی به اندازه ای خاص کرامت داره. کرامت داشتن در این حالت بله قطعیه اما مقدارش طیفه. به طور خاص برای انسان، باید گفت که کرامت داشتن نسبیه. انسان بخاطر ارث بری از آدم کرامت رو هم به ارث میبره اما هر کدوم از صفات ارث برده شده که قابل پرورش باشن نسبی میشن. اگه فرض بگیریم که کرامت غیرقابل پرورش باشه اونوخ باس بگیم که نسبی نیست.

مشمول ظلوما جهولا بودن یا پذیرش امانت، برای اینکه ارزشمندی مثبت تو و من رو اثبات کنه محلی از اعراب نداره. از اونجایی که آدم پرورش پذیره و مثه حیوانات یا نباتات ارزش مطلق نداره نمیتونیم از این موضوع برای اثبات ارزشمندی مثبتش استفاده کنیم. همونطور که قبلا هم گفته م، یک گاو ارزشمندی مثبتی داره نسبت به میلیاردها آدم.

رفتار ما میتونه نشانه ای از ارزشمندی ما باشه.

تکیه به امانت داشتن فقط دل خوش کردنه اونم در حالی که هیچ تعبیر مشخصی از امانت نداریم!

برتری داشتن ارزشمندی مثبت رو الزام می بخشه؟

همین سیال بودن بحث رو باز نگه میداره و به همه مطلق هایی که گفتی شبهه شاید میبخشه.

فعلیتن چیه؟

رفتار از یکسو بازنمایی درونه و از سویی موثر بر درون. یک رفتار خاص برای یک شخص خاص میتونه نشانه درون مثبت و برای شخص دیگه نشانه درون منفی باشه. میتونه برای شخصی اثر مثبت و برای شخصی اثر منفی بذاره. در این باب خاص که داریم صوبت میکنیم رفتار قابل اتکا نیس.

سیال بودن یا قابل پرورش بودن انسان، ارزش متغیر رو نشون میده. کسب ارزش مثبت مستلزم یه چیزی باید باشه. یه چیزی که تو همه عوالم یا لااقل تو همین عالم خاکی باید یکی از توانایی های ما باشه. به نظرت اون چیه؟ اون همون چیزی باید باشه که بواسطه ش میشه ارزشی رو کسب کرد که بعد از مرگ هم از بین نره.

اثرگذاری؟ به نظرت یه شکوفه، یه برگ یا یه گل رز یه عطر خوش بو یا صدای دریا و رودخونه صدای باد چقدر تاثیرگذارن نسبت به صادنون نسبت به میمچک نسبت به بشریت؟
بعنوان یه موجود، داشتن هر قابلیتی - مثه به قول تو متغیر بودن یا انتخاب کردن - یه امتیازه. هر امتیازی هم ارزش داره، درسته. اما ارزشش چیه؟ ارزش این امتیاز به خودی خود فقط جنبه تمایز داره. وقتی ازش استفاده بشه اونوقت ارزش بخش هم میشه. ارزشی که می بخشه در نهایت چیزی هستش که میشه اونو ارزیابی کرد و گفت آیا مثبته یا منفی.

بله انتخاب. این فعل خطیر. فعلی که از بس خطرناکه، نسل هاست که داره به شکلی غریزی یا تجربی اجرا میشه و خیلی نادر و کمیاب هست اجرایی که از سر آگاهی باشه.
به قول neo:
the problem is choice
به زندگی اجداد خودت نگاه کن. به زندگی خودت، دوست، حتی من و دوستای من و اجداد من. چقدر از حق انتخاب استفاده شده؟ ههه :)) فقط تو سوپرمارکت محل بین چیپس و چی توز موتوری و کرانچی انتخاب کرده ایم :))

این جسمی که بعنوان انسان شناخته میشه، فقط یک فرصت و یک دریچه برای تلاش کردنه. هیچ منتی بر هیچ مخلوقی نداریم. هیچ اشرفیتی بر هیچ مخلوقی نداریم. ما فقط در بهترین جسم ممکن حلول کرده ایم (این برتری هستش بله). اگه تلاش کنیم و ثمره مفید داشته باشیم از این فرصت استفاده مثبت کرده ایم و تمام. دلت رو به انسان بودن خوش نکن. انسان بودن فقط یه فرصت متمایزه نسبت به همه مخلوقات خاکی، همین.

موضوعی که این روزها بهش سعی میکنم بیشتر و بیشتر فکر کنم!
جدای دلیل خلقت انسان، دلیل خلقت من یک نفر رو بفهمم.....

ای کاش بیشتر میتونستم ساده تر بگم که الان نخوام ازت خواهش کنم بیشتر دقت کنی. برای اینکه نتونستم منظورمو برسونم متاسفم. بعضی وقتا فاصله منطقی بیشتر از طولانی ترین فاصله فیزیکیه. بعضی وقتا هم فاصله فیزیکی از ارکان منع انتقال مفاهیم میشه. چه بد اقبال که این دو تا «بعضی وقتا»، اینجا با هم رخ دادن. معذرت، شاید من باید بیشتر وقت میذاشتم.

من نفهمیدم هنوز !...

نمیفهمم