دیوانه

پس اسمش طاهاس @_@

اینا رو بهش میگن درک کانکشن. همه چیز به هم وصله. ما بعضی از اتصالات رو درک میکنیم. البته تا حدودی.

تو متریکس میگه تو اینجا نیستی که انتخاب کنی قبلا انتخاب کردی اینجا هستی که بفهمی چرا انتخاب کردی. به فلسفه ش کاری نداریم اما به تعمیمش کار داریم D: ما به هم وصلیم باس اتصالمونو درک کنیم.

هر چقدر بیشتر اتصالات رو درک کنیم بیشتر احساس غرق شدگی و به تعبیر من گم شدگی میکنیم اما از یه آستانه ای که میگذره احساس برعکس میشه و کم کم خودمونو پیدا میکنیم. گر چه هر کسی یه ارتفاعی از این راه رو بالا میره.

اما به نظر من نوع دیگه ای از دوست داشتن نیست؛ بلکه بیدار کردن حس دوست داشتنه.

اینم من فکر میکنم، جاگذاشتن و جاموندن انتهای پنجره زمانی خاطره رو تعیین میکنه و خاطره رو تجربه می سازه.

با کمال احترام سرکار خانم نونک باس بگم اینم یه جور دیگه من درک کرده م: ما گوشه به گوشه جا نمی مونیم ما گوشه به گوشه کاشته میشیم ریشه میزنیم و وسعت پیدا میکنیم. البته که قشنگه ^_^

خیلی قشنگ بود

خوبه طاها ؟ D:

متن زیبایی بود :)

هر خاطره ای در یه بازه زمانی رخ میده دیگه. این بازه زمانی = پنجره زمانی. انتهای پنجره زمانی = انتهای بازه زمانی. اینکه تعبیرش میکنی به جاموندن و جاگذاشتن، من تعبیرش میکنم به بخشی از این بازه زمانی که تجربه کردن خاطره رو خاتمه میده.

آندرستند =)