دیوانه

هیچ کسی وجود نداره که عشق رو تجربه نکرده باشه. ممکنه خودش متوجه نشده باشه البته.

عشق در اوایل رابطه دختر-پسری هست بعد کم کم هی از بین میره و جاش رو به دوست داشتن میده یا میره و همه چیز رو با خودش میبره.

ببین عشق با عشق ورزیدن هم به دست میاد که این آگاهانه س و طرف با اختیار خودش میاد و عاشقانگی میکنه.

به نظر من دوست داشتن همراه با عشق ورزیدن ^_^

تعادل. از بس درباره ش میشه حرف زد من نمیدونم چی بگم و میرسم به اینجا که بگم حرف خاصی ندارم :))

به نظر من، بهترین وضعیت برای هر چیزی تعادله. وقتی اون چیز آدم هم باشه بازم تعادل بهترین وضعیته براش. وقتی ما عصبی میشیم فقط از تعادل خارج شدیم. این خروج از تعادل خیلی آشکار و واضحه. اما وقتی میریم تو بعضی از فازها خودمون حالیمون نیس و دیگران هم نمیفهمن که ما از تعادل خارج شدیم. مثلا فاز درس خوندن. بعضیا میرن تو فاز درس خوندن اونقدری که به هیچ چیز دیگه ای اعتنا نمیکنن. در مورد تو، من به نظرم میاد که یه مدتیه رفتی تو فاز خوشبینی و خوش-برداشتی و انگار عواطف و احساساتت پاشونو از مرز خط قرمز نرمال اونطرف تر گذاشتن. شاید من اشتباه میکنما! خودت بهترین قاضی برای خودت هستی. بهتره خودت یه سرکی به خودت بزنی حال و روزت رو بررسی کنی :)

تعادل؟ کی تعادل رو تونسته پیدا کنه؟

واقعا باید گفت بجز پروردگار کسی قادر به نسخه زندگی پیچیدن برای کسی نیست.

ممنون =) اختیار داری این افتخار از طرف منه ^_^