نمیخواهم فلسفه ببافم
دلیل بیاورم یا استدلال کنم
بگذار مستقیم برویم سر اصل مطلب:
من دوستت دارم.
فقط همین را دارم برای گفتن همین جمله ی به ظاهر ساده.
اگر بعد از این حرفی بخواهی
نهایتا میتوانم بگویم:
عاشقانه دوستت دارم.
نمیتوانم شدتش را؛عمقش را
درون این واژه ها جا بدهم...
ولی بدان
با چشم های ابری مینویسم :
من دوستت دارم.
شاید کم باشد؛شاید انقدرها که باید نیست
شاید اگر متر بگیری؛عمق بسنجی
دیگران دوست داشتنشان بیشتر باشد و دوست داشتن من کم بیاورد
اما
من با تمام بودنم دوستت دارم...
کوچک است
کم است
اما تمام انچه دارم است.
من با هرچه داشتم ب میدان امدم...