برید گوشی رو بردارید
زنگ بزنید به عزیزی که ماه هاست ندیدینش
اصلا برید دیدنش
میدونم شرایط بحرانیه، سخته...
اصلا برید از دور بشینید نگاش کنید!
بگید حرف بزنه صداشو ببلعید
بگید راه بره قد و بالاشو نگاه کنید
جزئیات دستاشو...ریتم صداشو...لحنشو...نگاهشو
خنده هاشو...حتی اخم و بد قلقیاشو
دو روز، سه روز ،هفت روز
فقط بو بکشید هوای بودنشو...
ببلعید بودنشو
مبادا دلتنگی خفتون کنه
که حسرت پا نذاره رو قلبتون مچاله شید.
اینو کسی داره میگه
که از دلتنگی،از حسرت،از بغض صدبار تا دم مردن رفته و مرگ با خودش نبردتش...
کاش چندماه پیش یکی میومد میزد سر شونه ی من میگفت
از کجا مطمئنی فردا میبینیش که امشب سیر نگاهش نکردی؟
از کجا میدونی فردا هم صدای قدمهاشو میشنوی که ذخیره اش نکردی؟
میدونم
میدونم
دنیا محل گذره و اگه صد سال تموم نشسته باشی و نفس کشیده باشی هوای عزیزتو
بازهم دلتنگ میشی
اما...
مطمئن نباش به بودن همیشگی ادما
منتظر نباش که فردا دوستشون داشته باشی...امروز هم خیلی دیره!
