سه شنبه ۵ اسفند ۹۹
غم؛
یار عجیبی است.
ما از غم باهم صحبت میکنیم
اینطور وقت ها میگویند:« سبک میشوی.»
نه!
غم؛بار سنگینی است...
درست ترش این است:
ما یکدیگر را از غم هایمان سنگین میکنیم.
حالا که آخر های سال است؛
باید بروم غم هایم را بتکانم پشت حیاط خلوت خانه.
شاید سازم را بردم؛
کمی اشک ریختم،کمی ساز زدم.
شاید آنقدر سبک شدم،که روحم را برایت فرستادم.
