سه شنبه ۲۱ ارديبهشت ۰۰
فکر میکنم این مغلطه ی دنیاست ک بجنگید برای خوشی،
بدوید برای لحظه ای آروم و قرار...
این یکی از دروغای بزرگی بود ک باهاش بزرگ شدیم،
این یک جنگ داخلیه،جنگی توسط خودمون علیه خودمون!
ما ساخته نشدیم برای خوشی،برای آروم و قرار،
بلکه اینجاییم تا اطمینان داشته باشیم:)
اینجاییم تا حرکت کنیم...
تا رشد کنیم و ب خوبی برسیم.
این شکلی رنج ها دوست داشتنی هستندتازیانه های تربیتن که ب جون ما می‌شینن..
و ما تو این رنج ها
که برای ما هستند
که همسوی ما هستند،
که هماهنگ با ذات و بن ما هستند ،
لذت می‌بریم و به قدری ک میتونیم فیض می بریم.
+برای تمام وقت هایی که از رنج ها هراسیدم و فیض نبردم،
بجای شکر اسیر رنج ها شدم:
«انی ظلمت نفسی»
