ماه رمضون هم داره میره و بهره؟
خیر:)
حتی سعی بر قدر دونستن نداشتم!
ما هر چی میکشیم از غافل بودنه.
نسبت ب احوالات خودمون غافلیم،
نسبت ب اطرافمون غافلیم،
نسبت ب ادم ها غافلیم و...
امان!
خدایا پناه میبریم از خودمان به تو.
ماه رمضونی از بعد خوابیدن خیلی عبادت کردم
و خدا رحم کنه بازگشت به روتین و انجام کار های عقب افتاده رو
همینطور یه عالمه درس رو...
(چرا اساتید اخر ترم ک میشه یچیزایی یادشون میاد؟؟
آیا برای شما برنامه ریزی و یهویی نبودن یک جوک است؟)
یا
به اقای ک میگم
خب ما این قسمت کارو بکنیم ، نمیدونم گام بعدی چه مراحلی داره و باید چ کرد؟
میخنده میگه : این صحبته؟شما خودتون رو پای خودتونید و فلان و بیسار!
بعد منم نمیگم بهش ک اخه تو خودت اینجوری ک بریم تو کار ،بعد هر چه پیش آید....دور همیم حل میکنیم ماجرا رو ، غصه نداره
من اینجوریم ک قبلش باید بدونم همه چی رو بعد شروع کنم حالا وسطا هم پیشامدا رو اوکی میکنیم...
خلاصه که همین.
رستگار بشیم همگی.
