جمعه ۸ ارديبهشت ۰۲
هنوزم وقتی میشم شبیه منِ یکسال پیشم که بیست دقیقه فقط میخوابم و تا برم دوش بگیرم برا خودم قهوه میریزم ،بعدم بدو میرم که به جلسه برسم
بهش میگم بیست مین دیگه و دو سه دقیقه زودتر میرسم
یا وقتی بدو بدو دارم ظرفا رو میشورم که خونه مرتب باشه قبل رفتنم....
لبخند میاد رو لبم:)
یا اینک موقع درست کردن پک ها حواسم هست قسمت نقره ای حتما زیر باشه
ابمیوه وسط باشه ، عکس میوه ی روی کیک دیده بشه و لک های موز نه!
من همون ادم پارسال و سالهای پیشم با این فرق بزرگ که
میدونم وقتی دارم برنامه ی هفته م رو میچینم
کمالگرایانه ست.
میدونم انتظاری که از خودم دارم زیادیه!
و با این «اگاهی » میخوام «تا جایی که میتونم» انجامش بدم.
و برای این اگاهی هزینه ی کمی رو نپرداختم.
