دیوانه

چه خط ممتدی دارداین جمعه های تکراریبی تو...بی تو...بی تو...میگذردولی چه جانکاه!صالحه.ن

فال یک قهوه ی تلخ
توی چشمان من است
عینکت را بردار
این جهان خوب تر است...

صالحه.ن
پ.ن:از فواید کور بودن اینه ک خیلی دور رو نمی بینی و حواست از نزدیکی ها پرت نمیشه:))

و آتشی که بوددر من سکوت کرد...!گاهی حوصله ی کلمات نمیکشد؛که شعر شود...که حرف شود...!!آدم های پر حرف سکوتشان هم پر حرف استلطفا زبان سکوت را یاد بگیرید...!صالحه.ن

هر روز که چشم باز میکنم

درخت ها،شاخه میکنند تا نور.آفتاب گردان ها رو میکنند به خورشید.پروانه ها میچرخند دور شمع.حشرات طواف میکنند دور چراغ.ولی از همه عاشق تر؛آدم هایند...در خود فرو میروند؛و خدا از رگ هایشان بیرون میکشند!از کنار هم ساده نگذریدشاید این مردی که گذاشتنور را در خود یافته بودشانه هایش را ببوسیدصالحه.ن

تبر مقدمه ای بودتا پای قفس به جنگل باز شودهشدار...صالحه.ننقل قول نوشت:"در خانه اگر کس است...یک جرف بس است"پ.ن:بعضی وقتا نوشتن ی سری چیزا سخته...

مادرم همیشهاز چای سر خالی و فنجان چای نیمه بدش می آید...یعنی یا نباشیم...یا کامل باشیم...نا عادله است!!همه کامل ها را دوست دارنداما منه نصفه نیمه را چطور؟؟هنر را کسی داردکه دل را شکسته بخرد!صالحه.ن

قایق کاغذیمباد تو را خواهد بردماه هم اخر هر ماه دلش میگیرد!صالحه.ن

بگذاریم که عشق؛سرکی بر سر پرچین دل ما بکشد...روی دیوار کمی رشد کند...و محبت بچکاند به سر حوض حیات!بگذاریم خدا؛از سر عشق به ما گاه نگاهی بکندو نپیچیم قفس دور خوشی!بپریم از سر دیوار و قفسو به پرواز بیاراییم ؛ بال خود راو بیایید که پروانه شویمصالحه.نپ.ن:یاد سهراب گرامی:)نقل قول نوشت:"بگذاریم که احساس هوایی بخورد...."

میخواهم یک فنجان عشق دم کنمو اهل خانه رااز خستگی مبل های یک نفره بیرون بکشمکمی روی زمین بنشینم و به پشتی های رنگانگ دست بافت قدیمی تکیه کنم....میخواهم کمی شاد بودن روی دنیا بپاشم...و فکر هاییم را هرس کنمتا رشد کنند....چقدر کار در دنیاست که باید انجام دادچقدر خوشحالی توی دنیاست که باید دنبالشان برومدرد ها زیادند...اما میخواهم از حالا شروع کنم برای پاک کردنشان!!شما چطور....عشق دم نمی کنید؟؟:)صالحه.نپ.ن:هیچ وقت ناراحت نمونید...بلند شید... کاری کنید...خودتون رو بکشید بیرون از غصه ها...الله حواسش هست عزیزان جان:)