دیوانه

معلم درس میداد:پنجمی ها 313را تقسیم بر این هزار و اندی سال کننداولی ها بنویسیدان مرد نیامدان مرد با اسب هزار سال است که در راه مانده است...هزار سال...صالحه.ن

انگار جمعه هابیشتر غروب میکند...صالحه.ن

تقصیر ماست...آقا ببخش که باز هم نیامدی!:(صالحه.ن

راستی چرا انقدر دعاهای خیر مادر کم شده است؟بپدر چرا امروز قبل از رفتن نگفت «مواظب باش موقع اشپزی نسوزی»ان شب خواب پرتقال خونی میدیم...کی به بغض ها اجازه داد است رسوب کنند؟؟چرا اینقدر اشکم نمی اید؟پلک چپم میپرید...دیشب ناگهان وسط خنده و شوخی دماغم خونی شد...هوای ابری این شهر...دستانم میلرزندمادر پرسید چرا رنگت پریده؟میگویم سردهمیگوید شبیه مرده ها شدی...تقصیر خودم بود...تقصیر خودم استراستش..بعضی چیزها با اشک پاک نمیشوند ...باید خون داد شاید؟!لطفا مرا ببخشقول میدهم هرگز خودم را نبخشم...صالحه.نصرفا بغض نوشت بود و هیچ گونه ارزش دیگری ندارد!

تف تو ذاتت صالحهتف تو ذات خرتخدایا کاش بمیرمغلط کردمشکر خوردمفقط به روم نیاره

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

فقط نیاز دارم از ته دل جیغ بزنمخدایا اب شم برم تو زمین

قبلا فکر میکردم پاییز

به جان  پاییز و این عشق از همین خیابان تا آن سر شهر  باله میرقصمقرارمان هم باشد خط مقدمعشق ذات خداستزمان و مکان نمیفهمد!صالحه.نپ.ن:دیگه انقدر نفهمی هم حالا لازم نیست نه؟...عکس نوشت بود عکسش دوس

بگذار در آغوش بگیرمت...فقط لحظه ایقول میدهم انقدر کوتاه بیایم و بعد برومکه انگار پرنده ای؛ از شاخه ها ی درخت خیابان پریده است...صالحه.ن