دیوانه

غمگین تر از ماهی دور از آب...شاعریستکه شعر هایش او را نمیفهمند!!امان از دردهایی که نمیشود شعرشان کرد...صالحه.ن

نیمه شب است ومقدس  این ساعتانگار بغض دارد جهانو هر لحظه زمین بیشتر تب مبکندشهاب ها بغض را نشانه گرفتند...و میشکند صدای نفسهایمستاره ها یک به یک میمیرند روی دامن آسمانو خورشید عرق کرده استدنیا مست کرده و پیچ میخوردماه من پشت کدام ابر سجاده انداخته و میگرید؛که اینطور جهان آشوب است؟!صالحه.ن

در من کسی گم شد....و پیچ قطار او را دورن خود کشیدو از من رخت بست!!!تنها نگرانیم این استنکند چشم هایم را بفهمد...انگار این درخت هیچ سیبی برای افتادن ندارد...و زیر گلویم انگار هیچ سیبی تکان نمیخورداینکه لب ها نخندد چندان ک چشم ها نگریند غمگین نیست!!در من کسی گم شدو پیچ قطار او را به دور دست ها برد...صالحه.ن

می ترسم از روزی که چشمامو بفهمه....

کسی در این پیراهن نیستاو سالها پیشاز خودش گریخته!!و هیچ آمدنی...او را به خود باز نمیگردانداو خودش را تبعید کرده استهیچ کس در این پیراهن نیست!صالحه.ن

امیر علی:-چرا گلو خشک کردی؟

یک دخترحتی اگر موهایش همیشه کوتاه باشد؛حتی اگر همیشه مردانه مانده باشد...وقتی موهایش روی زمین میریزد حس میکند تمام شده...صالحه.ن

یک نفر هست که خیلی زیاد استخیلی بیشتر از یک نفر...احتمالا شبیه بارانهمان که نیمه شبی ارام و بی صداریشه های خوشی را تقویت میکندو غصه ها را هرس!حتما یک نفر را برای خودتان پیدا کنیدکه بیشتر از یک نفر باشد...و احتمالا همین نزدیکی ها....صالحه.ن