دیوانه

فردا روزبهتریه：)

نفس عمیق بکش دختر!

یه وقتایی به خودت و دوروبریات نگاه میکنی و حس میکنی ：

چقدر تنهایی بین این همه ادم…!

و یه وقتایی ؛ همین ادما…

کسایی هستن که به فکر فرو میبرنت：

که یه ادم چقدر میتونه فرشته باشه؟!

اما این وسط

یه سریام هستن که تو اوج خستگی ها و بریدنات پیداشون میشه

همونا که انقدر خوبن که میشه با نگاه کردن به چهرشونم امید به بهترشدن گرفت：)

حرفاشون، صداشون ،چشاشون…

سراپا متانتن و بزرگی.

پ.ن：چقدر کمن ادمایی ک رفتار و حرفشون یکیه!

کاش بشه یکی ازین ادما بشم.

مرد：

دوش دور از رویت ای جان؛ جانم از غم تاب داشت…

ابر چشمم بر رخ از سودای دل سیلاب داشت!*

زن：

جانا!

سخن از زبان ما میگویی…

*سعدی جان~.~

باد لای مانتوم میپیچه...

و بی خیال و رها چترییامو ب بازی میگیره.

قدم میزنم کنار درختای شاتوت و به اون روزی ک دستام سرخ شده بود و از ترس رنگی شدن شال سفیدم جیغ میکشیدم فکر نمیکنم.

صدای اهنگ رو بلند میکنم و به روزی ک باهم این مسیرو قدم زدیم فکر نمیکنم.

به اینکه ماه هاست صداشو نشنیدم و باهاش حرف نزدم هم.

وسط گلای زرد وایمیستم؛به سگ کوچولویی ک برام دم تکون میده میخندم.

و میذارم ک دست طبیعت نوازشم کنه.

روزها میگذرن…همونقدر سریع که بپرم و تو هوا بچرخم از حال خوشم:)