دیوانه

امروز در خیالم دعوتش کردم به یک فنجان قهوه...که از تمام لبخند های تلخم پر کرده بودم...! ویک قاشق کوچک...به یاد تمام دل پیچه هایم!! آرام قاشق را برداشت و هی هم میزند فنجانش را...کم کم قهوه به مرز بوسیدن میرسد...و در چند ثانیه بوسه ای کوتاه!نفس میگیرد و دوباره..! تکرار را طولانی تر میکند...بوسه ای دیگر...وبعد...انگار نفس کم آورده!نفس هایش منقطع میشود...پر از هیجان...در ثانیه هایی به کوتاهی بوسه ها...در شور و هیجان نفسهایش... فنجان سقوط میکند! میشکند! و او..آرام تر از همیشه بر فراز غرور جان می دهد! بوی زهر می اید...تیله های نگاهم قل میخورد به آخرین ذرات قهوه ی کف اتاق...آه! فراموش کردم بگویم...این قهوه... در فنجان تمام زهر خنده هایش ریخته شده بود... واین زیبا ترین پایان برای داستان او بود...مرگ با آخرین بوسه هایش..!!