دیوانه

عطر خوش پیراهنش را دوست دارم

دچارم به گریه

چه بی خیال چَشم به بغض ها بستیم !

در سرم واژه های مشکوکی است

صاحبِ خانه کریم است؛ کریم!

دردِ ما درد های مشترک است

دردِ کهنه ی همیشگی !

تو که ماه بلند آسمونی
 منم ستاره میشم کنارت می شینم
تو که ستاره میشی کنارم می شینی
منم ابری می شم روتو میگیرم
تو ابری می شی رومو میگیری
منم بارون میشم شرشر میبارم
تو که بارون میشی شرشر میباری
 منم سبزه میشم سر در میارم
آآآآ آآآآ آآآآآآآآآآآآ آآآآآ آآآآ
تو سبزه میشی سر در میاری 
منم یه گل میشم کنارت می شینم
کنار تو کنارتو کنار تو کنار تو...
کنار تو کنار تو کنار تو کنار تو کنار تو...

سرش به شانه ی من بود و درد دل میکرد