قلبم سنگینه
احساس خشم، غم، ناامیدی و ضعف میکنم!
انگار بار سنگینی روی دوشم دارم.
«به دریا میزنم شاید به سوی ساحلی دیگر
مگر آسان نماید مشکلم را مشکلی دیگرـ»
یک هفته شد تعطیلی مدارس،
بخاطر سرمای هوا و افت فشار گاز.
دیوارِ کوتاهِ مدرسه...
برداشتن بار مسئولیت با اعلام «آموزش مجازی»
و قلبم سنگینه.
ما امید داریم چیزی بیش از آموزش تو کلاسمون رقم بخوره.
قلبم سنگینه.خیلی سنگین.
ازینکه نمیدونم کجا باید فریاد بزنم
من دوران کرونا مشابه همین روستایی که الان تدریس دارم
با گروه جهادی برای تدریس رفته بودم
الان چند وقت میگذره؟
هنوز اینترنت با کیفیتی ندارن.
نه اینکه ابن تعطیلی بد گذشته باشه ها
ادم هایی رو دیدم که دارن قدم های بلندی برمیدارن
الهام گرفتم
خوش گذروندم
تجربه های تازه ای داشتم
ولی قلبم سنگینه!
و این فقط یه گوشه از بارِ روی قلبمه
مدت هاست این سنگینی رو حس میکنم
کاش قلبم ازین سنگینی آتیش بگیره.
شاید روشن بشه جایی.
